Dag 20 en 21: Bandipur en Ramkot
Door: Rob
Blijf op de hoogte en volg Rob
04 Januari 2017 | Nepal, Bandipur
In dit Newari stadje lijkt de tijd te hebben stilgestaan en de uitzichten op de Himalaya toppen zijn beeldschoon. Ooit was Bandipur deel van het Magar koninkrijk. In het begin van de 19e eeuw werd het dorp ontdekt door de Newari bevolking en werd het een belangrijke plaats op de handelsroute tussen Tibet en India.
De prachtige architectuur van de Newari is goed bewaard gebleven in Bandipur, overal zie je nog huizen met pagode daken en verfijnd houtsnijwerk. Buiten de 18e eeuwse architectuur is Bandipur een levendig handelsstadje zonder gemotoriseerd verkeer maar met gezellige restaurants, terrasjes en barretjes waardoor het een beetje Europees aandoet. We slapen hier in The Old Inn. Een prachtig smaakvol ingericht hotel met vele smalle gangetjes en sluipdoorroutes en waar om de paar meter een bordje hangt om je te waarschuwen je hoofd niet te stoten. Dat blijkt geen overbodige luxe in dit lage hotel met nog lagere deurposten en balkenplafonds.
Onze kamer is nog niet klaar en we krijgen een kop koffie aangeboden om het wachten op de kamer wat aangenamer te maken.
Na het inchecken verkennen we ieder voor onszelf het plaatsje. Om 12 uur lunchen we met koffie met appelgebak en koffie met een brownie. Na de lunch gaan we naar een kleermaakster. Reina heeft mooie stoffen gezien voor een tuniek. Ik zie zelf ook een leuk stofje voor een blouse en besluit een blouse te laten maken. Daarna gaan we ieder ons eigen weg. Ik besluit naar boven te klimmen en Reina blijft in het plaatsje.
Op mijn weg naar boven kom ik bordjes tegen met Siddha Cave.
Ik besluit die te volgen. Ik begin aan een lange afdaling die uiteindelijk een uur in beslag neemt voordat ik de cave bereik.
De entree is 100 roepie en ook de gids kost 100 roepie. Samen met de gids en een fles water ga ik de grot in. Na 20 meter zit er een holy achtige man gebeden hardop voor te lezen bij kaarslicht. De grot heeft heel onverwachte hoeken, ongekende hoogtes (45 meter) en spectaculaire afdalingen en uiteenlopende vormen. Het is de grootste cave van Nepal en zeker de moeite waard om te bezoeken.
Op de moeilijke plekken vertelt de gids mij waar ik mijn voeten moet zetten. Hij ziet dat ik worstel met mijn waterfles en neemt die van mij over.
Na een half uur sta ik weer buiten. Wat zal ik doen? Afdalen en kijken of ik een taxi kan nemen of dezelfde weg terug naar boven. De gids adviseert mij dezelfde weg terug te nemen zoals ik gekomen ben. Ik zie best wel tegen deze klim op. De afdaling was best lang en zwaar geweest. Gelukkig heb ik een fles water kunnen kopen bij de grot en vol goede moed begin ik aan de terugtocht.
De afgesproken tijd van 4 uur ga ik niet redden maar half 5 moet lukken als ik flink doorpak.
Dat lukt en Reina maakt zich nog net geen hele grote zorgen.
We gaan wat drinken en eten in het gezellige plaatsje Bandipur waar voldoende goede eettenten te vinden zijn.
Na het Nerwani diner gaan we naar de kleermaker om te zien hoever het met Reina's tuniek is. We worden hartelijk ontvangen door de drie dochters die ons in goed engels van alles vragen en vertellen. Speciaal voor ons zetten ze koffie en thee die zijzelf zonder suiker niet lekker vinden. Wij wel.
Na een gezellig uurtje nemen we afscheid. Morgen legt de moeder de laatste hand aan de kleding. De stroom is uitgevallen en het schaarse licht is niet echt geschikt om daarbij te naaien.
Morgenavond om 8 uur gaan we terug om alles te passen en op te halen.
De tweede dag van ons verblijf in Bandipur staat een wandeling op het programma naar Ramkot, een oud Newari dorp waar de tijd even stil heeft gestaan.
Het begin van de route voert stijl omhoog met een schitterend zicht op de Himalaya. Een mystiek zicht vanwege de mistige dalen met op de voorgrond donker gekleurde bergen en daarboven de besneeuwde toppen van de Himalaya. Prachtig. Bij elke stap denk je weer een foto te moeten maken omdat je zicht veranderd.
Het is een mooie wandeling naar Ramkot met vele ups en downs in de weg.
In het dorpje aangekomen voel je je een behoorlijke tijd terug gaan in de tijd.
De mensen leven van het land en van de dieren. Veel geiten en kippen en kuikens en zelfs een klein varkentje zien we in de provisorisch gebouwde stallen.
We lunchen bij het enige hotel in het dorp. Nou ja hotel: 3 slaapverblijven, een toiletgebouw met drie deuren, geen douche en een receptie / verkooploket.
Een werkelijk adembenemend zicht op de bergen en dalen hoort hier bij.
Na de lunch dezelfde weg terug gelopen. Meer wegen naar Ramkot zijn er niet dus er zit ook niets anders op. Vervelend is dit echter niet. Bergen vervelen nooit.
Om half drie lopen we Bandipur bezweet weer in.
De gids sluit de wandeling voor ons af met een welkome lemondrink.
Wij verlangen naar een heerlijk warme douche.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley